Kompletny sam w sobie nie potrzebuje innego i nie mo?e byc l?czony

W tej ksi??ce podj?to prób? przywrócenia mocy postaci "panny", zgodnie z koncepcj? feministycznej krytyczki Mary Daly, przedstawiaj?c Emily Dickinson i Marianne Moore jako przyklady wywrotowej panny. U?ywaj?c krytyki, która bada fascyki Dickinsona i krytyk? feministyczn?, która ponownie ocenia plec u Moore'a, zasugeruj? obecno?c "poetyki panny" w dzielach Dickinsona i Moore'a. Przez "poetyk? panny" rozumiem powtarzanie tematów, które oddaj? do?wiadczenie panny, co obejmuje skomplikowane reakcje na patriarchat, medytacje nad intymno?ci? i izolacj? oraz identyfikacj? jako "inne" lub nienormatywne. B?d? argumentowal, ?e te motywy, w pol?czeniu z dowodami z korespondencji Dickinsona i Moore'a, ?wiadcz? o odpowiednich decyzjach poetów, by "zdefiniowac swoj? Ja?? z wyboru, ani w odniesieniu do dzieci, ani do m??czyzn", zgodnie z definicj? Daly. Staram si? zrehabilitowac staruszk? jako warto?ciowy stan, posiadaj?cy du?y potencjal twórczej produkcji, a nie czytac j? jako zamykaj?c?, represyjn? poz? dla homoseksualistów.