Substantialism and Relationalism

Za glównymi nurtami w filozofii i naukach spolecznych kryje si? sztywny i nakladaj?cy si? na siebie kanon zalo?e? filozoficznych: substancjalizm. Jego wplyw jest tak du?y, ?e si?ga od mechanistycznych teorii spolecznych po teorie konstruktywizmu spolecznego, subiektywizmu, kolektywizmu czy indywidualizmu w ogóle. Wszyscy oni wierz? w co? spolecznego. Niniejsza praca proponuje analiz? tych zalo?e? na poziomie filozofii meta-ontologicznej, to znaczy jako zalo?e?, które operuj? i ukierunkowuj? definicje ontologiczne bez potrzeby ustalania jakiejkolwiek konkretnej definicji. Argumentuje si?, ?e substancjalizm ustanawia metafizyczne maksymy o charakterze normatywnym, które wymagaj? zdefiniowania tego, co spoleczne, jako klasy o wyra?nie okre?lonych granicach, samowystarczalnej to?samo?ci i wlasnej przyczynowo?ci, czyli jako zamkni?tej struktury metafizycznej. Dla kontrastu, ksi??ka bada metafizyczne maksymy antagonistycznego nurtu meta-ontologicznego: relacjonizmu lub procesualizmu i jego otwartej struktury metafizycznej. Na koniec pozostaje pytanie o zasadno?c kategorii "spoleczny", otwieraj?ce równie? pytanie o "naturalny" i wielkie kategorie wspólczesnej nauki.